02 en 03 november spreek ik acht 1e klassen Mavo, Havo, Atheneum en Gymnasium op het Christelijk Lyceum in Apeldoorn. Natuurlijk vertel ik graag over mijn eigen boeken. Ik lees voor uit Moordspel, laat de boektrailer zien. En als we aan het eind van het uur nog tijd hebben, zal ik ook de trailers van Verdoofd en Val laten zien.
Maar naast het vertellen over mijn eigen verhalen, wil ik graag weten van welk soort verhalen de leerlingen het meest houden. Wie kijkt series, wie films, wie speelt liever games, en waarom? Hoe doet een schrijver dat, je laten inleven in een boek? En kun je je net zo inleven in een boek, als in een film, als in een game? In de korte tijd die we hebben denken ze daar over na. Iemand gniffelt omdat een vriend uit een andere klas de controller van zijn game uit woede kapot had gegooid. Inleving dus…
In iedere klas vraag ik wie van lezen houdt, want ik weet heus dat van lezen houden niet vanzelfsprekend is. Op deze school valt me op hoeveel leerlingen hun vinger opsteken bij die vraag. Sommigen aarzelend. En sommigen niet meteen. Als ik erna vraag wie er houdt van LEUKE boeken lezen, gaan dan toch echt alle vingers omhoog. Een klein percentage van de leerlingen houdt van droevige en humoristische boeken, maar zeker 99% heeft een duidelijke voorkeur (arm gaat zo hoog mogelijk de lucht in in plaats van een stukje) voor actie en spannende avonturen.
Ik vertel over de schrijfwedstrijd die in Moordspel staat en vraag wie meedoet.
Een paar vingers gaan omhoog. ‘Wat valt er te winnen?’
‘Eeuwige roem,’ zeg ik. ‘Je naam komt in het colofon van mijn volgende boek, je zelfbedachte tekst (aangepast aan mijn schrijfstijl) erin en een gratis boek.’
Ik zie nog niemand echt opveren.
Wel zie ik een paar meisjes onopvallend naar elkaar blikken, elkaars hand vastpakken. ‘Mogen we ook samen schrijven?’
Ik knik. Tuurlijk, kom maar op met een spannend geschreven stukje! Nicci French is ook een duo.
We hebben nog een half uur, waarin iedereen een vraag mag stellen. De leukste, beste of moeilijkste vraag wint mijn boek. Als ik nog vijf minuten heb, laat ik de boektrailers van Verdoofd en Val zien en denk na over alle gestelde vragen (en mijn antwoorden). Lastig! Het liefst geef ik ze allemaal een boek.
Hun vragen zijn leuk, origineel, grappig.
Het meisje dat wint vroeg zich af of de hoofdpersonen op mijzelf gebaseerd zijn. In een andere klas wint een jongen die me voor een haast onmogelijk dilemma stelde: als je moet kiezen tussen nooit meer een boek van een ander lezen of nooit meer een boek schrijven, wat zou je dan kiezen?…
Met veel moeite koos ik voor nooit meer een boek van een ander lezen.
De bel gaat en terwijl ze het lokaal uitlopen, komen een paar leerlingen bij me staan om enthousiast te vertellen dat ze Moordspel kennen en ze willen weten of Val en Verdoofd ook verrassend eindigen… Omdat ze houden van verrassende eindes en dat heb je toch ook vaak niet in boeken en ja hun moeders lezen ook jeugdthrillers en die zullen de boeken dan kopen en ook lezen :-).
Een meisje vertelt me dat haar moeder ook Mo Hayder leest. Hayder is de thrillerschrijfster waarover ik ze vertelde dat haar manier van spanning opbouwen mij inspireert. Het meisje moet me beloven dat zij haar thrillers voorlopig nog niet zal lezen. Echt, veel te eng. Toch weet ze me te ontfutselen welk boek mijn favoriet is.
Andere leerlingen komen zeggen dat ze meedoen aan de schrijfwedstrijd.
Vandaag ontving ik weer een deelname via de website. Yes!
